آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی باید منتظر احتجاج بعدی رهبری باشد؟

مشی حضرت امام خمینی (ره) و حضرت آیت الله خامنه ای (مدظله العالی) در برخورد با شورای عالی انقلاب فرهنگی، واگذاری مدیریت کلان فرهنگ به آن شورا؛ و در پی آن حمایت بی دریغ از شورا برای اجرای وظایفش بوده است. در همین راستا ملاحظه می شود که در ترکیب این شورا جمعی از شخصیت های برجسته  حقیقی و حقوقی فرهنگی جمع گشته اند، تا بتوانند به این مهم که همانا اعمال مدیریت جامع فرهنگ در کشور است؛ جامه عمل بپوشانند.

لذا بر اساس تعاریف علمی و مدیریتی معتبر، وظیفه شورای عالی انقلاب فرهنگی برنامه ریزی، سازماندهی، هماهنگی، پشتیبانی، کنترل و نظارت، و ارزیابی در سطوح کلان فرهنگ است؛ لذا نیاز به نظامات زیر دارد.

 – نظام رصد فرهنگ

– نظام مهندسی فرهنگ

– نظام پشتیبانی و تخصیص منابع

– نظام برنامه ریزی فرهنگ

– نظام کنترل و نظارت

– نظام ارزیابی

و برای انجام این کار با توجه به ضرورت های عقلی و علمی متعدد، لازم است با مدل قرارگاهی با مسئله مواجه شده و به حل آن بپردازد. در این راستا مواجه با مطالبات مکرر مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در این زمینه هستیم. ایشان از سال 1381 تا کنون (قریب به 10 سال) بارها به موضوع قرارگاه فرهنگ و ضرورت نگاه قرارگاهی و اعمال مدیریتی جامع، یکپارچه، منسجم، هم گرا و هم افزا تأکید داشته اند.

پس از آن در سال 1384 با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی احتجاج کرده و می فرمایند: «کارى که من در این زمینه مى‏توانم بکنم، همین کارى است که تا حالا کرده‏ام؛ یعنى تشکیل این شورا و وارد کردن افرادِ با فکر و با انگیزه براى تصمیم‏گیرى درباره فرهنگ کشور؛ و کمک قانونى و حیثیتى و هرچه که لازم است نسبت به این شورا؛ این کارى است که به عهده‏ى من است؛ اما از این‏جا به بعدش به عهده ‏ى شما. من به آن دوست گفتم که بنده با شما پیش خداى متعال احتجاج خواهم کرد و به پروردگار خواهم گفت من بهترین کسانى را که مناسب این کار مى‏شناختم، در این شورا جمع کردم؛ شما به خداى متعال باید جواب بدهید؛ هرچه که فکر مى‏کنید باید پیش خداى متعال گفت، آن را بیان کنید و به فکرش باشید.» [1]

پس از آن رهبری معظّم انقلاب علاوه بر تعیین راهبردهای فرهنگی نظام، اقدام به تبیین لایه های بعدی موضوع نموده و در حد موضوعات عملیاتی و حتی تاکتیکی وارد میدان می شوند (اگر چه وظیفه این موارد بر عهده شورای عالی انقلاب فرهنگی است)؛ و درباره این موارد چنین می فرمایند:«بهرحال ما به شما مطالبی عرض کردیم و آن را تعارف و نصیحت و خواهش تلقی نمی‌کنیم. اینها مطالبه است»[2]

اما علی رغم حجم بسیار زیاد تهاجمات دشمنان قسم خورده نظام و مطالبات به حق رهبری، متأسفانه شاهد حرکتی جهادی، انقلابی، شهادت طلبانه در زمینه مدیریت فرهنگی کشور و رویکردی قرارگاهی در این مقوله نیستیم، و کماکان دستگاه های فرهنگی کشور از عدم انسجام لازم رنج می برند. البته در این مقال قصد واکاوی علل و ریشه های این موضوع را نداریم، که موضوعی جدّی و بس خطرناک است!

—————————————————-

بهر حال به نظر می رسد اگر شورای عالی انقلاب فرهنگی هم چنان در همین مسیر باقی بماند، باید منتظر احتجاج بعدی مقام معظم رهبری (مدظله العالی) باشد. چرا که حفظ کیان نظام اسلامی بر هر چیزی و هر کسی اولویت دارد، و اگر بنا باشد ستون های اساسی نظام که همانا فرهنگ دینی آن است، در معرض صدمات جدی قرار گیرد، دیگر جایی برای تأمل و درنگ نخواهد بود؛ و چه زیبا فرمودند که: «آنچه آنها از آن ميترسند و بايد هم بترسند، ايرانِ هسته‌اى نيست؛ ايرانِ اسلامى است. ايران اسلامى است كه در اركان قدرت استكبارى زلزله انداخته است» [3]

پس چه نیکوست که اعضای فرهیخته این شورا، با حرکتی الهی، مخلصانه، جهادی و پر شتاب در راه سازماندهی قرارگاه های فرهنگ استانی و کشوری و در نتیجه ایجاد  مدیریت جامع فرهنگ در کشور، گام هایی استوار بردارند و پاسخی عملی در مقابل وظیفه خطیرشان به خداوند متعال دهند.

انشاءالله

---