سخنی از سرِ درد و رنج و با دلی شکسته و پر از غم و اندوه با مردم عزیزمان دارم:
* من با خدای خود عهد کردم که از بدی افرادی که مکلف به اغماض آن نیستم هرگز چشم پوشی نکنم.
* من با خدای خود پیمان بسته ام که رضای او را بر رضای مردم و دوستان مقدم دارم؛
* اگر تمام جهان علیه من قیام کنند دست از حق و حقیقت برنمیدارم.
* من کار به تاریخ و آنچه اتفاق میافتد ندارم؛ من تنها باید به وظیفۀ شرعی خود عمل کنم.
* من بعد از خدا با مردم خوب و شریف و نجیب پیمان بسته ام که واقعیات را در موقع مناسبش با آنها در میان گذارم.
* تاریخ اسلام پر است از خیانت بزرگانش به اسلام؛
* سعی کنند تحت تأثیر دروغ های دیکته شده که این روزها رادیوهای بیگانه آن را با شوق و شور و شعف پخش میکنند نگردند.
* از خدا میخواهم که به پدر پیر مردم عزیز ایران صبر و تحمل عطا فرماید و او را بخشیده و از این دنیا ببرد تا طعم تلخ خیانت دوستان را بیش از این نچشد.
* ما همه راضی هستیم به رضایت او؛
* از خود که چیزی نداریم، هر چه هست اوست.
والسلام.
1368/01/06
——————————–
منبع:
http://www.imam-khomeini.ir/fa/books/BooksahifeBody.aspx?id=3927