دیروز مقام معظّم رهبری (مدظلّه العالی) در دیدار با اعضای مجلس شورای اسلامی نکاتی را بیان نمودند، که بازنشر و توجه به آن ها از اهمیت بالایی در این روزها برخوردار است.
لذا در ادامه قسمتی از این بیانات را ملاحظه می فرمایید.
********************
عمده در كارهای ما همين است برادران و خواهران عزيز! اين موقعيتهای ظاهری و اين عناوين و رياست و مديريت و نمايندگی و اعتبار مردمی و اينها مي گذرد؛ آنچه كه برای ما و شما باقی ميماند، عمل ما است؛ كه اگر عمل نيك و عمل صالح با نيت خوب و درست انجام داده باشيم، در اين سالهائی كه بر ما مي گذرد، با اين عناوين و با اين خصوصيات، ضرر نكرديم. اگر چنانچه خدای نكرده اين دوران مسئوليت و مأموريت و نام و نشان و عنوان، برای ما دستاوردی نداشته باشد، يا اگر خدای نكرده بر روی ما تأثير منفی گذاشته باشد و ما را بدهكار كرده باشد، اين بدترين سرنوشتی است كه ممكن است برای امثال ما و شما، اين مسئوليتها رقم زده باشد. بايد به اين مسئله به طور دائم توجه داشته باشيم.
***
البته اين فرصت – فرصت نمايندگی مردم – يك فرصت مغتنمی است. هر كسی در جامعه‌ی اسلامی و نظام اسلامی بتواند يك مأموريتی به دست بياورد و آن مأموريت را بدرستی انجام دهد، واقعاً بايد خدا را شاكر باشد؛ ولی بايد توجه داشت كه اين فرصت، امتحان بزرگی هم هست. ما در حال امتحان دادنيم. در برجستگی‌های دوران زندگی است كه امتحانهای سخت پيش می‌آيد. در روال عادی زندگی امتحان هست، ليكن امتحانهای برجسته و نفس گير معمولاً مال آنجائی است كه انسان وارد مقاطع حساس ميشود؛ كه از جمله‌اش همين مسئوليتهای ماها است.
گاهی يك نفر سالهای طولانی از عمر خود را با امانت و طهارت گذرانده است، بعد ميرسد به يك مقطع امتحان؛ اگر نتواند در اين مقطع امتحان، توانائی خودش را در مهار نفس نشان دهد، لغزش پيدا خواهد كرد. اين مقطع حساس، نمايندگی مجلس است؛ مسئوليتهای دولتهائی است؛ مسئوليتهائی از قبيل مسئوليت اين بنده‌ی حقير است.
***
اينها آن مقاطع حساس زندگی ما است؛ اينجاها بايد مواظب خودمان باشيم، مراقب باشيم. گاهی انسان در حال عادیِ زندگی، خوب زندگی ميكند؛ اما وقتی به پرتگاه رسيد، وقتی به نقطه‌ی حساس رسيد، وقتی به پيچ خطرناك رسيد، نميتواند درست كنترل كند. اين را بايد به ياد داشته باشيم. «فی تقلّب الأحوال علم جواهر الرّجال»[1] ما خودمان را هم در يك چنين مقاطعی ميتوانيم درست محك بزنيم.
***
معمولاً انسان به خودش خوشبين است. ما عيبهای خودمان را نمی‌بينيم؛ معمولاً محسّنات خودمان را بزرگتر از آنچه كه هست، می‌بينيم. اينطور جاها وقتی كه بين خودمان و خدا خلوت كنيم، ميتوانيم ضعف های خودمان را، نقص های خودمان را پيدا كنيم. يك جا پول هست، يك جا قدرت هست، يك جا وجاهت هست، يك جا شهوات جنسی هست؛ اينها امتحانهای سخت است. آنچه كه برای نمايندگان محترم مجلس، برای مسئولان دولتی، برای مسئولان قضائی، برای نيروهای مسلح، برای روحانيون، برای آن كسانی كه مجموعه‌ای از اينها را با هم دارند، مهم است، اين است كه با ديد نافذِ خودشان مواقع امتحان و مواضع امتحان را بشناسند؛ بدانند كه اين نقطه، نقطه‌ی امتحان است؛ غفلت نكنيم.
***
اگر توانستيم از اين پيچ خطرناك، از اين نقطه‌ی حساس، از اين لب پرتگاه بسلامت عبور كنيم، خدا را شاكر باشيم، سپاسگزار باشيم. اين، آن نقطه‌ی اصلی و حرف اصلی ما با شما برادران و خواهران عزيز است. در درجه‌ی اول، اين نصيحت به خود بنده هم هست؛ به شما ميگويم تا ان‌شاءاللّه دل خود اين گوينده‌ی حقير تحت تأثير اين حرفها قرار بگيرد و نصيحت شويم، موعظه شويم؛ هم از طرفی قدر موقعيتی را كه به ما فرصت خدمت به مردم و خدمت به اسلام و خدمت به كشور و خدمت به نظام را ميدهد، بدانيم و اين را نعمت بزرگ خدا بشماريم؛ هم از آن طرف توجه كنيم كه در اختيار داشتن اين فرصت، يك خطراتی هم دارد. يك خودروی تر و تميزِ خوش‌فرمانِ تندرو زير پای انسان البته موفقيتی است، انسان را به مقاصد ميرساند؛ اما به همان اندازه خطرات هم دارد؛ بايد مراقب بود. اين، حرف اصلی ما به شما برادران و خواهران عزيز است. اميدواريم ان‌شاءاللّه اين حرفها در همه‌ی ماها مؤثر باشد.
منبع:
http://www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=bayanat&id=10727
