در مقالات قبل [1] [2] [3] [4] [5] گفتیم که نظام سازی یکی از اولویت های اصلی کشور است و دلایل و راهکارهای آن را به تفصیل بیان نمودیم؛ و گفتیم که نظام سازی یک ضرورت عقلی، علمی، قانونی و شرعی است.
این نظام سازی باید در پنج ساحت نظام اقتصادی، نظام سیاسی، نظام فرهنگی، نظام اجتماعی و نظام امنیتی به انجام برسد، تا بتوان در زمانی منطقی ادعا نمود، موفّق به طراحی سیستم های مورد نیاز برای اداره موفق جامعه شده ایم.
در نظام سیاسی باید به این موضوعات پرداخت که مدل تقسیم قدرت در کشور چگونه باشد؟ ساختارهای قدرت در کشور چه باشد (قوا، شوراها و …) و چه رابطه ای بین آنها برقرار باشد؟ شیوه ها و فرآیندهای انتخاب متولّیان قدرتی (انتخابات و انتصابات) چه باشد؟ شیوه های نظارتی بر این ارکان قدرت چه باید باشد؟ ضمانت های اجرایی برای کنترل حرکت در مسیر تعیین شده چیست؟ جایگاه احزاب در تقسیم قدرت چیست؟ و دهها سؤال از این دست.
در نظام اقتصادی باید مشخص نمود که مدیریت جامع اقتصاد بر عهده چه ساختارهایی گذاشته می شود؟ فرآیندها و شیوه های برنامه ریزی، پشتیبانی، هدایت و نظارت، کنترل و ارزیابی نظام اقتصادی چیست؟ رابطه بخش خصوصی، بخش دولتی و بخش تعاون در اقتصاد چیست؟ مؤلفه های اقتصاد مقاومتی و شاخص های رشد و تعالی آن کدام است؟ سیاستگذاری اصلی اقتصاد بر عهده کیست؟ و دهها سؤال از این دست.
در نظام فرهنگی باید مشخص گردد ارکان مدیریت جامع فرهنگ کشور چیست؟ فرآیندها و شیوه های برنامه ریزی، پشتیبانی، هدایت و نظارت، کنترل و ارزیابی نظام فرهنگی چیست؟ نقش حوزه های علمیه و روحانیت در تولید محتوا و هدایت فرهنگ چیست؟ مؤلفه ها و شاخص های تعریف و اندازه گیری فرهنگ چیست؟ سیستم پایش وضعیت فرهنگی کشور کدام است؟ سیستم مهندسی فرهنگ و مهندسی فرهنگی کشور چیست؟ و دهها سؤال از این دست.
در نظام اجتماعی باید مشخص گردد که متولیان مدیریت اجتماعی کشور کیان اند؟ رابطه آسیب های اجتماعی با عملکرد فرهنگی کشور چیست؟ فرآیندها و شیوه های برنامه ریزی، پشتیبانی، هدایت و نظارت، کنترل و ارزیابی نظام اجتماعی چیست؟ مؤلفه ها و شاخص های اندازه گیری وضعیت اجتماعی کشور چیست؟ حد مجاز برای این آسیب ها چقدر است؟ نظارت بر وضعیت اجتماعی کشور بر عهده کیست؟ و دهها سؤال از این دست.
در نظام امنیتی باید مشخص گردد ارکان امنیتی کشور کدامند؟ رابطه بین این ارکان چیست؟ مدل مدیریتی و فرماندهی بهینه چه باید باشد؟ و دهها سؤال از این دست.
……………………………….
در این میان هر یک از ارکان نظام اسلامی وظایفی را بر عهده دارند. از رهبری و نهادهای زیر مجموعه رهبری گرفته، تا قوای سه گانه، شوراهای عالی و … .
رهبری نقش هدایت گر، تنظیم کننده روابط و هماهنگ کننده بین ارکان را دارند. قوه مقننه نقش اساسی در تنظیم قوانین بر اساس نظامات طراحی شده را دارد. قوه مجریه نقش اجرایی و عملیاتی در تدوین نظامات مرتبط و پیشنهاد آن را دارد، و همینطور سایر قوا و ارکان.
…………………………….
نکته مهم: اینک که در صدد انتخاب رییس جمهوری با همه قوت های دولت های قبل، و بدون ضعف آن ها هستیم؛ باید به این نکته توجّه کنیم که این ضعف دولت های هفتم و هشتم و نهم و دهم را نداشته باشد. یعنی ریشه ها و علت ها و بی سیستمی ها را هدف گیری نماید، و به آن توجّه بسیار بیشتری نماید.
چرا که انتخاب موضوعات کم اهمیت و کم اولویت یک خطای راهبردی در مدیریت کشور است. رییس جمهور بجای اتلاف وقت و حرکت های زیک زاکی و بی هدف، با شاخص قرار دادن چشم انداز بیست ساله کشور، به سمت ایجاد نظامات مدیریت جامع فرهنگ، اقتصاد، اجتماعی، سیاست و امنیت در کشور به پیش رود.
بدیهی است که ایجاد و اصلاح این سیستم برای کشور، باقیات الصالحاتی برای مسئولان، و زمینه ای محکم برای رشد و تعالی کشور در همه زمینه ها است.
……………………………………….
لذا پیشنهاد این است که یکی از سؤالات اصلی از کاندیداهای ریاست جمهوری این باشد:
«استراتژی شما برای نظام سازی اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و امنیتی چیست؟ و چه برنامه هایی را در دستور کار دارید؟»