1-3-4- فنون ابلیس
بر اساس تعاریفی که گذشت، فنون و تکنیک‌های ابلیس ذیل روش‌شناسی او قرار دارد و این ملعون برای اعمال روش‌هایش از فنون متناسب با آن بهره می‌برد؛ پس هر فنی از فنون ابلیس حداقل در خدمت یکی از روش‌های چهارگانه او قرار می‌گیرد. فنون اصلی ابلیس مشتمل بر 42 مورد هستند.
- اختلاط حق و باطل
- اختلاف و تفرقه‌اندازی
- اصرار و تکرار
- اغواگری
- افسار زنی
- انداختن در فتنه
- ایجاد کینه و دشمنی
- ایجاد شک و تردید
- آرزو سازی طولانی
- بیمار کردن
- تازیدن بی‌رحمانه سواره و پیاده
- تحقیر و استهزاء
- تدلیس، فریب و نیرنگ
- تسویف و تأخیر انداختن در توبه
- تسویل، تزیین و زیباسازی
- تشجیع، تحریک، ترغیب و جسور نمودن در گناه
- تطمیع
- توجیه گری
- جلوه گری دنیا
- خرافه سازی
- دعوت کردن
- سحر آموزی
- سرگرم سازی
- سوگند و قسم دروغ
- شایعه سازی
- شراکت در اموال و اولاد
- ظاهرسازی
- غوغا سالاری و جنجال‌گری
- فرار به جلو
- فراموش سازی و غافل سازی
- فقیر سازی
- قبح شکنی و عادی سازی گناه
- قیاس
- کمین زدن
- مخفی‌کاری
- مرعوب کردن و تهدید نمودن
- مشاوره باطل از طریق وحی و القا به دوستانشان
- مغالطه
- مغرور سازی
- وارونه‌سازی – قلب کردن
- وسوسه‌گری
- وعده دادن و عهدشکنی
1-3-5- ابزارهای ابلیس
چنانچه در کلیات بیان شد، عمده ابزارهای موجود در خلقت مشترک‌اند؛ و متناسب با موضع به‌کارگیری‌شان هویت می‌یابند. پس ابزارهای الهی یا شیطانی را چنین تعریف می‌نماییم که «هر ابزار، آلت و وسیله‌ای است که در عالم هستی وجود داشته و دارد و عمدتاً دارای کارکرد دوگانه هستند و می‌تواند مورد استفاده در جهت‌های متضاد قرار گیرد. اگر در جهت صلاح بکار برده شود ابزار الله و اگر در جهت ضلالت بکار گرفته شود ابزار شیطان است.»
البته چنانچه بیان گردید «عمده» ابزارها کارکرد دوگانه دارند و بعضی از آن‌ها صرفاً ابزاری شیطانی هستند؛ به طور مثال «نفس اماره» صرفاً کاربرد شیطانی دارد و فقط به بدی امر می‌کند.
این ابزارها مشتمل بر اختیار، نفس اماره، وهم و خیال، شهوت، غضب، ذهن و اندیشه، زیبایی دوستی، عواطف و احساسات، رؤیا، قدرت، مال و ثروت، شهرت، فرزند، اجزای بدن، شراب، قمار و بخت آزمایی هستند.
