علی ماهرالنقش وب سایت علی ماهرالنقش
در ادامه این سلسله مقالات کوتاه، در صدد بیان مؤلفه های راهبردی «انسان» بر پایه عقل هستیم؛ که به طور نوبه ای منتشر می شود. چه خوب است که انسان نگاهی به گذشته، حال و آینده اش داشته باشد و بداند از کجاست، در کجاست و به سوی کجاست!
قسمت هفتم
جهان هستی که مخلوقِ «أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» است
مشتمل بر سه عالم «مُلک» و «برزخ» و «ملکوت»
و «نظام احسن» و «جهانی یکپارچه» است.
همه مخلوقات در هستی، وجودشان خیر است،
حتی اگر برای ما مضر باشند!
عالم مُلک از جنس ماده است؛
و عالم برزخ بین ماده و نور است؛
و عالم ملکوت از جنس نور
و مشتمل بر «عرش» و «کرسی» و «ن» و «قلم» و «لوح» هست.
آخرت، باطن همین دنیاست و دنیا، ظاهر آخرت است؛
و میان عالم مُلک و ملکوت، در هم تنیدگی شدیدی وجود دارد!
توضیحات:
- جهان هستی، نظام احسن است: «الَّذي أَحْسَنَ کلَّ شَيءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسانِ مِنْ طينٍ» (سجده: 7) ؛ «فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ» (مومنون: 14)
- جهان هستی، جهانی یکپارچه است: همه اجزایش به طور دقیق و منظم و با کارکردهای تعریف شده در حال اجرای وظیفه هستند.
- در تقسیم‌بندی عالم هستی، بعضی قائل به وجود سه عالم «مُلک» و «برزخ» و «ملکوت»؛ و بعضی هستی را دارای چهار مرتبه «ناسوت»، «ملکوت»، «جبروت» و «لاهوت» ؛ و بعضی به پنج مرتبه «ناسوت»، «ملکوت»، «جبروت»، «لاهوت» و «جامعه یا انسان» قائل اند.
- عالم مُلک، از ماده است و اتصاف به دو بُعد وجودی زمان و مکان دارد و عالم ملک دارای هفت آسمان و هفت زمین است.
- عالم برزخ، عالَم میان مُلک و ملکوت است و ارتباط تفکیک ناپذیری میان ابعاد مادی و غیرمادی برقرار نموده است.
- عالم ملکوت؛ حقیقت هستی و از جنس نور است چنانچه فرمود: «وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ» و رابطه اش با عالم ملک، مانند رابطه انسان و سایه انسان است؛ و مشتمل بر «عرش» و «کرسی» و «ن» و «قلم» و «لوح» هست.
- لوح: لوح از جنس نور است و بر دو بخش تقسیم می‌شود؛ «لوح محفوظ» و «لوح محو و اثبات».
- قلم: قلم نیز از جنس نور هست و ابزاری است برای ثبت و ضبط و ذخیره‌سازی نیات و اندیشه‌ها، اعمال و رفتارهای انسان‌ها، وقایع و رخدادهای از ابتدای خلقت تا قیامت.
- «ن» نام نهرى است در بهشت، كه منجمد گشته تا قلم با آن ثبت وقایع کند.
- کرسی: مقام فرمانروایی و تدبیر و ربوبیت و بلکه مقام علم تدبیری خدای سبحان است.
- عرش: مقام فرمانروايي و احاطه تدبيري و سلطنت مطلقه خداوند است و فوق کرسی است.
