علی ماهرالنقش وب سایت علی ماهرالنقش
در ادامه این سلسله مقالات کوتاه، در صدد بیان مؤلفه های راهبردی «انسان» بر پایه عقل هستیم؛ که به طور نوبه ای منتشر می شود. چه خوب است که انسان نگاهی به گذشته، حال و آینده اش داشته باشد و بداند از کجاست، در کجاست و به سوی کجاست!
قسمت هشتم
خداوند، کارگردان و بازی‌گردان جهان هستی است
شناخت ذات خدا ناممکن و شناخت اسماء و صفاتش ممکن است.
دو راه برای شناخت خدا هست:
۱- شناخت از طریق نشانه‌ها ۲- شناخت از راه دل (قلب)
بهترین روش شناخت خدا، شناخت خدا از طریق خداست!
دو مانع اصلی شناخت خدا: 1- گناه 2- غفلت!
خداوند هستی مطلقی است که هیچ حدی بر او نیست.
خداوند همان مطلقِ بینهایت است.
الگوی رفتاری خدا با سپاسگزاران:
علاوه بر رحمانیت، ایشان را مشمول رحیمیت ابدی قرار می دهد
و به آنان نگاه محبت آمیز دارد و از آنان دفاع می کند
و در همین دنیا، از گناهان پاکشان می سازد
و شفاعت اولیاء حق را درباره آن‌ها می پذیرد
و به آن‌ها عطای بی اندازه دارد.
الگوی رفتاری خدا با ناسپاسان:
در دنیا رحمانیتش را از آن‌ها دریغ نمی کند
و نیکی های آنان را در همین دنیا جبران می کند
و هشدارشان می دهد
و اگر به صراط مستقیم بر نگردند، با آن‌ها مکر می کند
و از ایشان قهر می نماید و بی اعتنایی می کند
و نهایتاً لعنت و خشم خداوند نصیبشان می شود.
توضیحات:
امکان شناخت خدا «قطعاً» وجود دارد! زیرا خداوند هرگز مطالبه غیر قابل تحقق از مردم ندارد. (صافات: 159)
حیوانات نیز خداشناس هستند؛ (نمل: 23-25)
درباره شناخت خدا دو راه کلی وجود دارد: ۱- شناخت از طریق نشانه‌ها (شناخت غیر مستقیم به وسیله عقل) مشتمل بر خود شناسی و هستی شناسی ۲- شناخت از راه دل (شناخت مستقیم به وسیله قلب)
بهترین روش شناخت خدا، شناخت خدا از طریق خداست!
شناخت خداوند دارای دو مانع جدی است؛ 1- گناه 2- غفلت!
«خداوند هستی مطلق بینهایت است» همان که هیچ حدی بر او نیست. او پروردگار همه جهانیان و خدای یگانه است که همه نیازمندان قصد او می‌کنند؛ نزاده و زاییده نشده و هیچ‌کس همتای او نیست!
اَسْماء وَ صِفات خداوند، یکی از دریچه‌ها و درگاه‌های شناخت خداوند است!
اسامی خدا را به دو دسته مصرح (آن دسته اسامی که به طور صریح در قرآن بیان شده است) و غیر مصرح (آن دسته اسامی که عین آن در قرآن نیست، اما از افعال نسبت داده شده به خدا در قرآن، انتزاع مىشوند) تقسیم بندی نموده اند.
اسامی مصرح: مانند «اول» و «آخر» و «ظاهر» و «باطن» و اسامی غیر مصرح: مانند «باسط» و «قابض».
اسماء خداوند داروهایی هستند که بکارگیری آن ها، باعث شفای بیماری های روح و جسم است و هر کدام برای درمان دردی بکار گرفته می شود. اما تا از این داروها به طور صحیح استفاده نکنیم درمان مؤثری حاصل نمی شود!
منظور از ذکر و یاد اسم خدا، لقلقه زبانی و انتشار اصوات نیست، بلکه ماهیتی قلبی و درونی دارد!
