امیرالمومنین امام علی علیه السلام درباره ریشه و منشأ فساد چنین می فرمایند:
فساد توده ی مردم، ناشی از فساد خواصّ است.
خواصّ، به پنج گروه تقسیم میشوند:
- 📚عالمان که راهنمایانِ به سوی خدایند
- 📿پارسایان که راه رسیدن به خدایند،
- 💰بازرگانان که اُمنای خدایند،
- ⚔رزمندگان که یاوران دین خدایند
- 👤و حاکمان که سرپرستان خلق خدایند.
⚠️پس، اگر عالم، طمّاع و مال اندوز باشد، دیگر از چه کسی باید راهنمایی خواست؟
⚠️و اگر پارسا، به دنیا و آنچه مردم دارند راغب باشد، دیگر به چه کس اقتدا شود؟
⚠️و اگر بازرگان، خیانتپیشه باشد و زکات ندهد، به چه کسی میتوان اطمینان و اعتماد کرد؟
⚠️و اگر رزمنده، خودنما باشد و چشم به کسب مال و ثروت داشته باشد، دیگر به وسیله چه کسی از مسلمانان دفاع شود؟
⚠️و اگر حاکم، ستمگر باشد و در احکام و فرامین خود، ستم و بی عدالتی روا دارد، دیگر به وسیله چه کسی دادِ ستمدیده از ستمگر گرفته شود؟
سوگند به خدا، که مَردم را نابود نکرد مگر:
- عالمان طمعکار
- و پارسایان دنیا خواه
- و بازرگانان خیانت پیشه
- و رزمندگان ریاکار
- و حاکمان ستمگر.
«و بزودى كسانى كه ستم كردهاند، بدانند كه به كدام بازگشتگاه بر خواهند گشت».
————————————
منبع: میزان الحکمه ، جلد ۹ فارسی، صفحه ۱۲۸