بر اساس تعریف قانون مدنی کشور وقف عبارت است از اينكه «عين مال حبس و منافع آن تسبيل شود.»[1] و یا به عبارت فقهی آن تعریف وقف «تَحبیِسُ الاصلِ وَ تَسبیلُ المَنفَعَةِ»
…
1- وقف باید به گونه ای انجام شود تا اصل مال موقوفه حفظ شود و منافع آن برای موضوع مورد نظر واقف مصرف شود.
2- بنابراین نمی توان یک شمع را وقف کرد، زیرا شمع که اصل مال است در اولین استفاده از بین می رود.
3- واقف (وقف کننده) حق هیچ گونه دخل و تصرفی در عین موقوفه را ندارد. یعنی واقف حق ندارد که مال موقوفه را بفروشد یا اینکه هرگونه نقل و انتقال حقوقی نسبت به مال موقوفه انجام دهد یا تصرفی در مال موقوفه بکند که منافی وقف باشد.
4- در وقف باید گذشت زمان و افت کمی و کیفی اصل مال موقوفه و قدرت رقابت آن در بازار را مورد ملاحظه قرار داد. مثلا کارخانه وقفی باید بتواند از منافعش خود را به روز نموده تا بتواند ثمردهی لازم را داشته باشد تا در بلند مدت بتوان از منافعش برای موضوع وقف استفاده نمود.
[1] ماده 55 قانون مدني