در مقاله قبلی[1] عرض شد که یکی از راه های دست یابی به انتخاب اصلح، محدود کردن گزینه ها به تعداد حداقلی و در نتیجه ساده کردن فرآیند تصمیم گیری است.  لذا در ادامه یکی دیگر از شاخص های مهم و ضروری برای یک رییس جمهور در شرایط فعلی کشور  بیان می شود.

 

مدیریت سیستمی و نظام مند

کشور ما نیاز به مدیریت سیستمی دارد. یعنی باید نظامات مختلف را در کشور تعریف، تنظیم، تصویب، ابلاغ و مستقر نمود. مانند نظام اقتصادی، نظام فرهنگی، نظام اجتماعی، نظام سیاسی.

بدیهی است در ذیل هر کدام از این نظامات، زیر نظاماتی تعریف می شود؛ که اساس مدیریت کشور  بر مبنای این سیستم ها و نظامات است.

مدیری که بدون طراحی سیستم به دنبال مدیریت بر مجموعه ای باشد، آب در هاون می کوبد! و اتلاف انرژی و سرمایه و زمان می کند؛ و هر چه بیشتر تلاش می کند، گویا کمتر به نتیجه می رسد.

 

البته در چنین فضایی زمینه برای اعمال سلیقه های شخصی و باندی و گروهی بسیار فراهم است، که بعضی از وجود چنین شرایطی لذّت می برند! لذا می توان گفت زمینه اوّلیه برای ایجاد بیشتر فسادهای درون سیستمی ناشی از عدم وجود نظام و سیستم است. اگر چه زمینه های انسانی، اعتقادی و انگیزشی هم در ایجاد فسادها نقش کمی ندارند، ولی زمینه و امکان برای بروز فساد از بی سیستمی پیش می آید.

 

امروز وقتی به بعضی مسائل ساده که به طور عجیبی پیچیده شده اند می نگریم، به ضرورت وجود سیستم بیشتر می بریم. مثلاً قیمت گذاری بر یک خودرو! آیا مسئله ی سخت و پیچیده ای است که چند سازمان و دستگاه درگیر تعیین قیمت آن هستند، در آخر هم خودروساز بی رقیب کار خودش را می کند. مردم هم فقط حرف هایی بی پشتوانه را می شنوند و آخرش هم شاهد پرواز قیمت پراید! این جاست که باید گفت «به کجا چنین شتابان؟»

 

لذا یک رییس جمهور باید دارای تفکر و مدیریت سیستمی و نظام مند است. باشد که به وضعیت نابسامان فعلی مدیریت اجرایی کشور، سامانی دهد.  انشاء الله

 

 

حالا به هشت کاندید ریاست جمهوری در درون یک جدول نمره دهید. (برای هر کاندید یک جدول)

تا برسیم به شاخص های بعدی.