برای بررسی و برخورد مناسب با هر مشکلی، لازم و بلکه واجب است که آن پدیده را به خوبی بشناسیم. روابط علّت و معلولی آن راشناسایی کنیم. ریشه ها و عوامل ایجاد وضعیت موجود را تعیین نماییم. آنگاه با برخوردی معقول با ریشه ها و علّت ها؛ و نیز معلول ها (در موارد نیاز)، به سمت حل مسئله به پیش رویم.
…………………………
با این مقدّمه، برای برخورد عاقلانه با مسائل و مشکلات فرهنگی موجود در کشور، می بایست همین روند را به انجام رسانیم. یعنی ابتدا روابط و فرآیندها و سیستم های موجود را شناسایی کنیم. علّت ها و معلول های مرتبط را تعیین نماییم؛ و با اصلاح منطقی ریشه ها و علّت ها، زمینه را برای حل مشکلات فرهنگی مهیا نماییم.
لذا درست است اگر بگوییم در امر فرهنگی کشور، مهم ترین اولویت نظام سازی فرهنگ و طراحی فرآیندها و روندها، اجزای سیستم فرهنگ است. این یک اولویت است و بسیار مهم تر از این است که به معلول ها بپردازیم. چرا که اگر علت ها را اصلاح نمودیم، آن گاه معلول های حوزه فرهنگ، که همانا وضعیت نابسامان فرهنگی موجود در کشور است، به خودی خود و در روالی سیستمی به سمت حل می رود.
والّا هر حرکتی که به علّت ها توجه نداشته باشد، حرکتی ناقص و ناپایدار و زودگذار خواهد بود.
بنابراین انتخاب موضوعات کم اهمیت و کم اولویت یک خطای راهبردی در فرهنگ کشور است. البته همه موضوعات فرهنگی دارای اهمیت هستند، اما بر اساس آنچه گفته شد، یک مدیر فرهنگی باید اولویت بندی نماید. آیا موضوع اثربخش نمودن فلان کار فرهنگی، که معلول عدم وجود سیستمی کارآمد در حوزه فرهنگ می باشد، مهم تر است؛ یا اصلاح سیستمی که باعث به وجود آمدن آن ناکارآمدی شده است؟
برخورد با معلول اولویت دارد، یا برخورد با علت؛ و یا هر دو؟ به نظر می رسد اولویت در برخورد با ریشه ها و علت است، و در کنار آن هم به مقدار نیاز، برخورد با معلول ها. حال این مورد در همه موضوعات فرهنگی مصداق دارد. از موضوع عفاف و حجاب گرفته، تا موضوع تهاجم فرهنگی، تا سبک زندگی، تا ماهواره، تا تعلیم و تربیت، و … .
…………………………
لذا به مسئولان عالی فرهنگ کشور پیشنهاد موکد داریم که بجای اتلاف وقت و حرکت های زیک زاکی و بی هدف، به سمت ایجاد نظام مدیریت جامع فرهنگ در کشور به پیش روند. نظامی که در آن همه اجزای سیستم، از ساختارو سازمان گرفته، تا فرآیندها و روش ها، تا سرمایه های انسانی و منابع اعتباری، تا سخت افزار و نرم افزار و مغزافزار، تا نظارت وارزشیابی، و خلاصه همه چیز را تعریف می کند.
ایجاد و اصلاح این سیستم برای فرهنگ، باقیات الصالحاتی برای مسئولان، و زمینه ای محکم برای رشد و تعالی فرهنگ کشور در همه زمینه ها است.
سلام بر دلسوزان عرصه فرهنگ. در رابطه با برگزاری همایش “مدیریت جامع فرهنگ، انتخاب یا ضرورت” باید بگم: متاسفانه با کاهش بودجه های نهادهای دانشگاه ها، نهاد دانشگاه حمایت خود را از ما دریغ کرده و قادر به برگزاری نمی باشیم.
اما به شخصه خیلی مشتاقم که از طرح شما در زمینه مدیریت جامع مطلع شوم. خواهشا اگر ساختار چینش گروه های فرهنگی فعال در کشور را تدوین کرده اید به این حقیر بفرستید. خیلی وقته منتظرم که این منشور را رو وب سایت تون ببینم. تقریبا تمام مقالات سایت رو هم مطالعه کردم.
سوال دیگه اینکه: آیا شما در زمینه ایجاد یک قرارگاه به معنای واقعی، طرحی دارید؟ آیا مثلا برای قسمت رصد و ارزیابی برنامه مبسوط و جزیی طراحی کردید؟ تو استانداری گیلان یا اصفهان این قرارگاه رو بصورت کامل تدوین و یا پیاده کرده بودید؟ اگه الان قرار باشه تو این زمینه کار کنید،آیا جزییات هر کدوم از قسمت های قرارگاه رو هم می دونید؟ اگر نه،طرحتون برای تدوین جزییات هر کدام از قسمت های قرارگاه چیه؟
خسته نباشید؛ در پناه خدا
——————
ماهرالنقش:
سلام جناب زارع
امیدوارم خوب باشید و پیروز
– درباره همایش باید بگم متأسفم!
– درباره ساختار چینش دستگاه های فرهنگی، دو کار انجام شده است. یکی طرح هم افزایی دستگاههای فرهنگی؛ و دیگری طرح تطبیق رسالت، برنامه و عملکرد دستگاههای فرهنگی.
– درباره تدوین طرح قرارگاه، بله طرح کامل و عملیاتی آن تهیه شده و برای مراجع عالی ذیربط ارسال شده است.
موفق و عاقبت به بخیر باشید
انشاءالله
تاکید می کنم که منظورم از منشور، همون منشوری هست که تو اون نسبت مجلس و استانداری و ستاد نماز جمعه و سپاه و وزارت ارشاد و پایگاه بسیج محلات و… مشخص شده باشه.
—————
ماهرالنقش:
سلام
بله با همین نگاه دیده شده است.
موفق باشید
تاکید می کنم که منظورم از منشور، همون منشوری هست که تو اون نسبت مجلس و استانداری و ستاد نماز جمعه و سپاه و وزارت ارشاد و پایگاه بسیج محلات و… مشخص شده باشه.
—————
ماهرالنقش:
سلام
بله با همین نگاه دیده شده است.
موفق باشید